رژیا پرهام – تورنتو
کادوی کریسمس دخترک امسال برای من، متفاوت با هر سال بود. یک کارت قرمز که خریداری شده بود (به‌جای کارت هر سال که کاردستی دخترک بود) و یک کاردستی آدم برفی (به‌جای هدیهٔ هر سال که معلوم بود کلی بابتش هزینه شده).
دخترک توضیح داد که: «چون مامی کارش رو از دست داده، بهتره تا جایی که می‌شه صرفه‌جویی کنیم، به‌خاطر همین امسال برای همهٔ اون‌هایی که برای ما مهم‌اند هدیه درست کردیم.» و در ادامه توضیح داد که بدن آدم‌برفی یک لنگه‌جوراب است که از مغازهٔ یک‌دلاری خریداری شده و داخلش با برنج پر شده! و با آب‌وتاب دربارهٔ دقتش برای انتخاب دکمه‌ها و شال آدم‌برفی توضیح داد و دوباره اشاره کرد که: «ممکنه آدما گاهی پول داشته باشن، گاهی هم نداشته باشن، ولی همیشه باید به آدمایی که دوست دارن بگن که دوستشون دارن. چون آدمایی که ما رو دوست دارن، نباید فکر کنن که ما دوستشون نداریم.»
لبخند زدم و گفتم: «این قشنگ‌ترین هدیه‌ای‌یه که تا امروز از تو دریافت کردم و مطمئنم امسال با وجود این آدم‌برفی که همهٔ جزئیاتش با کلی دقت انتخاب شده، بهترین تعطیلات رو خواهم داشت.»
